دوستی با صحابه؛ نشانه‌ی ایمان است

دوستی با صحابه؛ نشانه‌ی ایمان است

مولانا علاءالدین موحد نیمروزی
محبت صحابه نشانه ایمان و توهین به صحابه علامت کفر است. صحابه اولین جانفدایان دین، محافظان حریم قرآن و سنت، عاشقان پیامبر اسلام و ناشران دستورات الهی هستند. خداوند ایمان آنها را آئینه و معیار حق و آله سنجش قرار داده است؛ چنانچکه ارشاد می‌فرمایند: «فإن آمنوا بمثل ما آمنتم به فقد اهتدوا وإن تولوا فإنما هم فی شقاق.»
اگر امت اسلامی همانند شما صحابه ایمان بیاورند، در مسیر هدایت قرار دارند و اگر خلاف شما صحابه راهی برگزینند، در مسیر شقاوت خواهند بود. مقام صحابه در اسلام مقام اختصاصی می‌باشد. آنها رابط بین امت و پیامبر و حلقه وصل به وحی الهی می‌باشند. جایگاه آنها در دین همانند قلب در کالبد می‌باشد. امت اسلامی با صحابه زنده است؛ زیرا که آنها آب حیات این امت و سند حقانیت اسلام می‌باشند. صحابه رضوان الله علیهم تعریف عملی دین و تفسیر زنده قرآن کریم و زبان گویای اسلام می‌باشند.
آنان معرف اسلام به بشر تا قیامت هستند. بر سینه پاک آنها لوح الهی می‌درخشد: «اولئک هم الراشدون. آنها راه یافتگانند. اولئک هم المؤمنون حقا.» صحابه مؤمنان حقیقی می‌باشند. «اولئک کتب فی قلوبهم الایمان و أیدهم بروح منه.» ایمان نقش قلب صحابه قرار گرفته و خداوند مؤید ایمان آنهاست.
لذا احترام به صحابه، احترام به قرآن و محبت با صحابه عشق ورزیدن به پیامبر عظیم‌الشأن اسلام است. توهین در اسلام به هر دین و آئینی مذموم و ناپسند است و توهین به صحابه کفر علنی و نشانه بغض با دین اسلام می‌باشد.
توهین به صحابه یعنی منکر ده‌ها آیه‌ای که در بیان مناقب و فضائل آنهاست. توهین به صحابه یعنی انکار تمام احادیث. توهین به صحابه یعنی آتش زدن به تاریخ درخشان اسلام. لذا همانطور که توهین به پیامبر، توهین به قرآن کریم و توهین به شعائر دینی توسط کفار رد و ناپسند است، توهین به اصحاب گرانقدر را نیز ناپسند است.
محبت صحابه جزء ایمان لاینفک مسلمانان است. عشق به صحابه نشانه اصالت است. احترام به صحابه نشانه دیانت و علامت اخلاص و صداقت است.