نماز و اهمیت خوب اداکردن آن
شاکر رئیسی
«خُنَکی چشمان من در نماز است»، «بلال، ما را با نماز آسوده گردان»؛ این جملات بیانگر عشق و محبت سرورمان حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم با مهم‌ترین فریضهٔ الله متعال؛ یعنی نماز است. فرضی که امروزه با بهانه و بی‌بهانه ترک می‌شود.
در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که بسیاری از مسلمانان نماز نمی‌خوانند! و بسیاری از آنان که می‌خوانند آن را خوب نمی‌خوانند! درحالی‌که خوب‌خواندن نماز همچون اصل خواندن آن مهم و ضروری است. قبولی و تأثیرگذاری نماز در زندگی در گرو رعایت آداب ظاهری و باطنی آن است. چیزی که در جامعهٔ امروزی باتوجه به کثرت مشغولیت‌ها و سرگرمی‌ها دارد از بین می‌رود.
امام ربّانی، حضرت مجدِّد ألْف ثانی شیخ احمد سَرْهِنْدی رحمه‌الله در یکی از مکتوبات خود خطاب به یکی از ارادتمندانش می‌نویسد: «پس نماز تمام می‌باید گزارْد و تعدیل ارکان تمام باید نمود. رکوع و سجود و قومه و جلسه نیک بجا باید آورد…»
ایشان در ادامه بر لزوم فراخواندن سایر نمازگزاران به بالابردن سطح کَیفی نمازشان تأکید می‌کند و این کار را بزرگ‌ترین مسأله دین اسلام می‌داند و می‌نویسد: «دیگران را نیز به تمامیِ نماز دلالت باید کرد و به طمأنینت و تعدیل ارکان راه باید نمود که اکثر مردم از این دولت محروم‌اند و این عمل متروک گشته است. احیای این عمل از أهمّ مَهامّ اسلام است.»
در جایی دیگر می‌نویسد: چون اکثر مردم در این ایّام در ادای نماز مساهلت می‌نمایند و به طمأنینت و تعدیل ارکان تقیُّد نمی‌ورزند، [لذا ایشان] به ضرورت به یاران در این باب به تأکید و مبالغت می‌نویسد.»
معلوم می‌شود اصلاح و خوب‌شدن نمازهای مسلمانان باید یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مصلحان و دعوتگران باشد. لذا لازم است که حرکتی گسترده و فراگیر برای جان‌بخشیدن به فریضهٔ نماز صورت بگیرد و گام‌هایی عملی برای اصلاح و بالابردن کیفیت نمازها برداشته شود.