هشتمین محفل ختم صحیح بخاری و تجلیل از بیش از دوصدتن فارغالتحصیلان خواهر و برادر، حافظان و قاریان قرآن کریم و معلمههای قرآن و احکام، روز یکشنبه، ۷ رجب ۱۴۴۴ه.ق. مصادف با ۹ دلو ۱۴۰۱ه.ش. برگزار شد.
این محفل باشکوه، با اشتراک علما، فرهنگیان، اساتید پوهنتون، ریشسفیدان، متنفذین و سایر اقشار مردم برگزار گردیده و مهمانانی نیز از ولایات مختلف کشور در آن اشتراک کرده بودند.
همچنین مسئولین و اراکین مختلف امارت اسلامی نیز در این محفل اشتراک کرده بودند.
مشروح بیانات علمای اشتراککننده در این محفل به شرح ذیل است:
مولانا عبدالودود فاروقی، مدیر مدرسه فاروقیه زرنج، نیمروز:
قرآن کریم معجزه علمی و اساسی پیامبر خدا صلیاللهعلیهوسلم میباشد.
خداوند متعال بهوسیله این کتاب، گروهی را رفعت و بلندی میبخشد و گروهی را بهزمین میزند.
همین مطلب را در زندگی صحابه در مییابیم، آنگاه که ابوبکر و عمر و ابوذر و دیگر صحابه، با شنیدن قرآن و تدبر در آن، قلبهایشان دگرگون شده و ایمان آوردند و به آغوش اسلام داخل شدند.
گروهی از مشرکین بهنزد ولید که کارشناس زبان و ادبیات عرب بود، رفتند و تهمتهای بیشماری نسبت به قرآن وارد کردند و گفتند سحر، جادو و شعر است، اما ولید گفت: آنچه من از محمد شنیدهام، نه سحر است و نه جادو و نه شعر و دروغ است، بلکه کلامی بسیار جذاب و گیرا است، آنگاه مشرکین گفتند پس محمد و کلام او را چه خطاب کنیم؟ ولید بخاطر ساکتکردن مشرکین گفت: بگوییم ساحر است!
ابن داستان را خداوند متعال در قرآن کریم ذکر کرده است و جایگاه ولید را بهخاطر عناد و لجاجت وی، جهنم قرار داده است، این سرانجام هرکسی است که کلام الهی را قبول نداشته باشد و به آن ایمان نیاورد.
وظیفه ما در ابتدا این است که بهسوی دین خداوند بازگردیم و متوجه پیام و رسالت خویش باشیم، سپس بهسوی قرآن کریم باز گردیم و ببینیم چه چیزی به ما میآموزد.
قرآن کریم پیامآور صلح است، به ما صلح و آشتی به جهانیان را میآموزد، و ما را از توهین و تعرض به دیگران باز میدارد، پس جهانیان نیز نباید به دین و قرآنمان توهین و دستدرازی کنند و ما این کار را هرگز بر نمیتابیم.
پیام ما به این توهینکنندگان این است که ما بهدنبال صلح و امنیت جهانی هستیم و این آموزه کتاب ما است، لذا پیام آن را بشنوید و قبول کنید؛ چراکه اگر همهتان جمع شوید مانند قرآن و یا ده سوره آن نمیتوانید بیاورید.
در پایان، دستاربندی و فارغالتحصیلی از بخشهای مختلف این نهاد را به همه اساتید، اولیای فارغالتحصیلان و عموم مسلمانان تبریک عرض میکنم.
خلاصهای از بیانات مولانا عبدالعزیز انصاری، رئیس ارکان قولاردوی العزم امارت اسلامی افغانستان:
بسیار خوشحال هستم که در چنین جلسهای که درجهت تجلیل از مقام علم و دانش برگزار شده است، اشتراک کردهام و توفیق بیان کلماتی به من داده شده است.
قرآن کریم کتابی است که برای هدایت بشریت نازل شده است و این موضوع را کفار نمیتوانند درک کنند.
کفار در صد سال گذشته تمام تلاششان را کردند که تا مسلمانان را از قرآن کریم و حاکمیت اسلامی دور کنند اما در این هدف و مقصد خویش ناکام شدند.
خداوند متعال بر قبر مبارک مولانا محمدقاسم نانوتوی رحمتهای خود را نازل کند که پس از شکست مسلمانان در جنگ با انگلیسها، تفکر تأسیس مدارس دینی را آغاز کرد و سرانجام این حرکت مدارس دینی در کشورهای اسلامی رشد و پرورش یافت.
همین موضوع را در مورد افغانستان نیز مشاهده میکنیم، کسی گمان نمیکرد که ایالات متحده آمریکا روزی از افغانستان خارج شود، اما مؤمنان افغانستان زیر پرچم جهاد اسلامی و بنابر فرمان جهاد امیرالمؤمنین ملامحمدعمر مجاهد، از مدارس دینی بهپاخاستند و خود را از زیر ظلم کفار و صلیبیها بیرون کردند و کشور را آزاد کردند.
مسلمانان افغانستان بلند شدند و گفتند ما یک گوهر را گم کردهایم و آن نظام اسلامی است، حال که ما نظام اسلامی را بهدست آوردهایم، کفار بیکار نمینشینند بلکه تبلیغات خود را دوچندان خواهند کرد، پس بر ما لازم است هوشیار باشیم و فریب این کفار را نخوریم.
کینه و حقد این کفار با اسلام و مسلمانان، در این چند روز با آتشزدن قرآن کریم ظاهر شد، إنشاءالله مجاهدینی پیدا خواهند شد که در همانجا جزای این هتاکان را بدهند.
اکنون که امارت اسلامی بر کشور حاکم است، کوشش کنیم آن را تایید و تشویق کنیم و با اشتباه یکی از افراد منسوب به این نظام، از این نظام مقدس دلزده و روگردان نشویم.
خلاصهای از بیانات مولانا سیدمحمد ذاکری از علمای هلمند:
خوشحال هستم که در چنین محفلی اشتراک کردهام، این شهر منسوب به امام ابوداوود سجستانی است و مردم این شهر منسوب به امام سجستانی هستند.
الله تعالی، رسول خدا را بهعنوان رحمت برای جهانیان فرستاده است، این رحمت در مدارس دینی که اولین پرورشگاه انسانی است یافته میشود، بههمین علت است که کفار توجه زیادی به مدارس دینی دارند و علیه آنها برنامهریزی میکنند.
هرگاه در تاریخ کفار به سرزمینهای اسلامی، بهویژه افغانستان حمله کردهاند، این مدارس دینی بوده است که علیه آنان فتوای جهاد و قیام داده است، بههمین علت سختترین تحرکات کفار، علیه مدارس دینی بوده است.
انسانهایی که در روز قیامت بین آنها و انبیا فقط یک درجه فرق است، در چه جایی یافته میشوند؟ آنان در مدارس دینی یافته میشوند.
مدرسه دینی، صفه اسلام هستند؛ همانگونه که رسول خدا صلیاللهعلیهوسلم وقتی به مدینه آمدند، مردمان فقیری را در حصیری گردآوری کردند و مشغول تعلیم علوم دینی به آنان شدند.
طالبالعلم ممکن است چیزی در جیب خود نداشته باشد، ظاهر مرفهی نداشته باشد اما بهعلت استغنایی که دارد، مردم او را بینیاز و غنی گمان میکنند.
مدرسه دینی، مرکز آزادی فکری و اندیشهای مسلمانان است، اولین جایی که مجاهدین از آن برخاستهاند و علیه کفار جهاد کردهاند، اساتید و طلاب مدارس دینی بودهاند.
واقعات تاثر برانگیزی از جهاد و مجاهدتهای طلاب علوم دینی را مشاهده کردهایم که همه آنها دلالت بر پاکی و طهارت و مجاهدت اهل مدارس دینی دارد.
ما مخالف تعلیم دختران نیستیم، بلکه ما میخواهیم تعلیم آنان به روش و شیوه اسلافمان باشد، اسلاف ما پیامبر خدا و صحابه ایشان است، اما کفار میخواهند تعلیم آنان طبق خواستههای منحرفانه آنان و اسلافشان باشد. کفار به شایعهپراکنی، خود را مدافع حقوق زنان میدانند، درحالیکه هدفشان انحراف و بهفسادکشاندن این قشر است.
مفتی حبیبالله کریمی، از علمای هرات:
پیامبر خدا صلیاللهعلیهوسلم فرمودهاند: ۷ گروه روز قیامت زیر سایه عرش الهی هستند:
۱- امام عادل؛ کسی که حکم الله تعالی را در سرزمین الله پیاده کند و عدالت و برابری را درمیان مردم زنده کند و با همه مردم بدون تبعیض برخورد کند.
حکومت عادل یکی از نعمتهای الهی است، امروز ما این نعمت را داریم و خداوند را بر آن شاکریم.
۲- جوانی که در عبادت الله تعالی رشد کرده باشد، یعنی در عنفوان جوانی و در موسم جوانی بهیاد الله تعالی و اطاعت و عبادت او بوده است، جوانان باید قدر جوانی خود را بدانند و آن را در راه الله تعالی صرف کنند.
۳- مردی که قلب او به مساجد وابسته است، فردی که قلب او همواره وابسته به خانه الهی است و عبادت خدا را انجام میدهد.
۴- آن دو مؤمنی که محبت آنان بخاطر الله تعالی است و جدایی آنان نیز بخاطر الله بوده است، این محبت را میتوان درمیان رسول خدا و صحابه کرام دریافت، عشق بلال ابنرباح به رسول خدا صلیاللهعلیهوسلم را ببینید که چه دشواریهایی را تحمل میکند اما دست از محبت و عشق رسول الله نمیکشد. تنها زمزمه او در طول شکنجه و آزار مشرکین، لفظ أحد، أحد است. تا زمانیکه مسلمانان پیروز میشوند و بلال بهعنوان مؤذن پیامبر خدا صلیاللهعلیهوسلم میشود. بلال سیزده سال با پیامبر خدا همراه بود، وقتی پیامبر خدا صلیاللهعلیهوسلم وفات کرد، زمین و زمان بر بلال تنگ شد، نزد حضرت ابوبکر آمد و از وی خواست تا در جهاد شرکت کند و شهید شود، حضرت ابوبکر به وی گفت: پس چه کسی برای ما اذان بگوید؟ بلال گفت پس از وفات آنحضرت دیگر برای من توانی نمانده است و نمیتوانم بر محراب و منبر آنحضرت اذان بدهم.
بلال بهسوی سرزمین شام سفر میکند و مدتها مشغول جهاد میشود، شبی آنحضرت را در خواب میبیند که به وی میگوید ای بلال تو چهقدر بیوفا شدهای، شهر ما را ترک کردهای و در مسجدمان اذان نمیدهی.
آنگاه بود که حضرت بلال دوباره به مدینه بازگشت، حضرت عمر رضیاللهعنه از وی خواست تا باریدیگر اذان بدهد و خاطرات دوران آنحضرت را زنده کند، بلال وقتی اذان میدهد، در اثنای اذان وقتی به أشهد أن محمد رسول الله میرسد، صدای وی میگیرد و از غم و غصه نمیتواند ادامه بدهد، در هنگام اذان همه اهل مدینه متوجه اذان میشوند و گمان میکنند آنحضرت دوباره زنده شدهاند، این مثالیست از محبت واقعی درمیان مسلمانان.
۵- شخص پاکدامنی که زن صاحب جمال و مال او را به بیعفتی دعوت بدهد، اما او بگوید من از خدا میترسم و دست به بیعفتی نزند.
۶- فردی که بدون ریا و تظاهر، صدقه میدهد و چنان آن را از مردم پنهان میکند دست چپ او از صدقه دست راست وی خبر نمیشود.
۷- مردی که در تنهایی خود الله تعالی را یاد کند و چشمان او پر از اشک بشود.
این افراد در سایه عرش الهی خواهند بود. امیدواریم ما هم یکی از این گروهها باشیم.
در بخش دیگری از جلسه، مولانا احمدالله حبیبی، امیر نهاد دینی إحیاءالعلوم ولایت نیمروز در ذیل آخرین حدیث صحیح بخاری ذکر و یاد الهی را منشأ همه خوبیها و نیکیها دانستند و خاطرنشان کردند: یاد الهی سبب زندهماندن قلب انسان و قرب الهی میگردد.
ایشان از همه افرادی که در شکلگیری این جلسه نقش داشتهاند، تشکر و قدردانی نمودند و برای همه، از درگاه الهی طلب ثواب و پاداش نمودند.
پایانبخش هشتمین محفل ختم صحیح بخاری، دستاربندی فارغان دوره حدیث و حافظان قرآن کریم، قرائت اسامی خواهران فاضله، قاریه و معلمه مدارس خواهران و اعطای جوایز به فارغین صنف دوازده لیسه خصوصی ترقی و پس از آن دعای پرسوز مولانا بشیراحمد خطیبی، خطیب مسجد جامع مرکزی ولایت نیمروز، بود.