محمد داود اسحاق‌زهی «یوسفی»
۲۸ اسد سالروز استقلال افغانستان از بریتانیای کبیر است؛ بزرگداشت مقاومت ملت دشمن‌ستیز افغانستان علیه یورش و حمله‌ی نظامیان اشغالگرِ بریتانیا. چند دهه‌ی قبل این ملت در برابر بریتانیای کبیر قد علم کرد و اجازه نداد این کشور همچون کشورهای دیگر جزو مستعمره‌‌اش قرار بگیرد. سرانجام در برابر آن سیل خروشان ایستاد و سد انسانی بلند کرد و مقاومت ورزید و پیروز شد. این ملت بعد گذشت چند دهه هنوز فراموش نکرده که انگلیس را با وحدت و همدلی شکست دادند و غرورش را پایمال کردند.
چند روز قبل بیست‌وچهارم اسد را جشن گرفتند؛ سالروز شکست آمریکا و متحدانش، و امروز بیست‌وهشتم اسد را تجلیل می‌کنند، پاسداشتِ شکست دو ابرقدرت پرادعای دنیا که در این ماه شکست خوردند. با فاصله‌ی یک قرن، این ملت به دنیا نشان داد که نسبت به هويت و استقلال سياسی خويش بسیار حساس است و هيچگاه و در هيچ زمان استحاله‌ی فرهنگ ملی خويش را نمی‌پذیرد. به‌همین‌خاطر، تجليل و تقدير از این روز بر ما لازم است تا یادآور رنجی باشد که تحمل کرده‌اند و برای متجاوزان و زورگویان دنیا چه درس عبرتی داده‌اند.
ملت مسلمان افغانستان در تجاوز انگليسی‌ها به اين كشور، به فتوای علمای خويش عليه تجاوز جهاد و مبارزه نمودند؛ علما در تمام نقاط كشور فتوای جهاد دادند و مردم را برای قيام عمومی عليه متجاوز بسيج نمودند و آنان پرچم علم مبارزه را بر دوش گرفتند، كه با خيزش عمومی مردم پس از نبردهای پيروزمندانه، انگليسی‌ها را با شكست مواجه ساختند و در نهايت ملت مسلمان افغانستان با بهای خون شهدا، اين سرزمين استقلال كشور خويش را به دست آورد.
برای برخی این سؤال پیش می‌شود که آیا افغانستان بخشی از امپراتوری انگلیس بوده یا خیر؟ در پاسخ باید گفت: اگرچه افغانستان هرگز بخشی از امپراتوری بریتانیا نبوده است، اما پس از امضای پیمان میان افغانستان و انگلیس در سال ۱۹۱۹ میلادی، افغانستان استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد. با وجود اینکه افغانستان بخشی از امپراتوری بریتانیا نبود، اما بریتانیا سه بار با افغانستان وارد جنگ شد.
اولین جنگ افغان و انگلیس در سال ۱۸۳۹ الی ۱۸۴۲ میلادی رخ داد و این جنگ باعث شکست متجاوزان هندی شد که رهبری آنان به دست بریتانیا بود. جنگ دوم افغان‌ها و انگلیسی‌ها در سال‌های ۱۸۷۸ الی ۱۸۸۰ رخ داد که در آن نیروهای بریتانیا شکست خورد و عبدالرحمن‌خان من‌حیث امیر جدید وارد صحنه شد.
نباید فراموش کرد، آنچه انگلیس را پای میز مذاکره نشاند، استقامت و جهاد ملت بزرگ افغانستان بود.
در نتیجه ما از اين روز پرافتخار دو درس مهم می‌آموزيم:
۱. وحدت ملی و یکپارچگی عامل پیروز است؛
۲. مقاومت و ایستادگی در برابر بيگانگان.
تا زمانی که ملت افغانستان این دو دستاویز را محکم بگیرند، هرگز با شکست مواجه نخواهند شد.