میلیبند روز یک‌شنبه، ۱ حوت، به روزنامه گاردین گفته است که اگر آنان می‌خواستند یک دولت شکست خورده ایجاد کنند، نمی‌توانستند ترکیب سیاستی مؤثرتر از آن‌چه در حال حاضر داشتند را داشته باشند.
او که خود با دولت بایدن و بانک جهانی برای کمک‌های بشردوستانه و بازسازی اقتصادی افغانستان لابی‌گری می‌کند، در این مصاحبه گفته است که به ساده‌گی فقدان فوریت برای به حرکت آوردن این موضوع را درک نمی‌کند.
به گفته او، نباید اجازده داده می‌شد که وضعیت افغانستان این گونه سریع بدتر شود.
براساس هشدار میلیبند، بحران در افغانستان به قدری عمیق است که درخواست سازمان ملل برای ۴ میلیارد دالر در سال جاری، احتمال دارد به ۱۰ میلیارد دالر در سال آینده افزایش یابد.
به باور او، کاری که غرب در حال حاضر انجام می‌دهد، اوضاع حکومت کابل را نه، بلکه وضعیت مردم افغانستان را بدتر می‌کند.
رییس کمیته بین‌المللی نجات افزوده است که غرب مسوولان حاکم بر کابل را مجازت نمی‌کنند.
به گفته او، این مردم عادی افغانستان هستند که بهای آن را می‌پردازند.
او تصریح کرده است: «این فقط یک فاجعه انتخابی نیست، بلکه فاجعه شهرت است. این یک سیاست گرسنه‌گی است.»
با این حال، روزنامه گاردین نوشته است که میلیبند پس از شهادت دادن به تحقیقات کمیته روابط خارجی سنا در مورد ابعاد بحران افغانستان، کسانی که معتقد بودند، توقف کمک‌ها سبب ایجاد یک حکومت متکثرتر می‌شود را به چالش کشیده است.
به نقل از روزنامه، او افزوده است که مطلقاً هیچ مدرکی وجود ندارد تا نشان دهد، افرادی که ۲۰ سال را صرف جنگ با امریکایی‌ها کرده‌اند و در یک جنگ پیروز شده‌اند، اکنون در معرض اهر‌م‌هایی قرار می‌گیرند که ۲۰ سال است مستعد آن نبوده‌اند.
او گفته است: «انتخاب بسیار بی‌رحمانه است. این نیست که آیا به حاکمان کنونی کمک می‌کنید یا نه، این نیست که به مردم کمک می‌کنید یا نه، این دولتی است که در حال حاضر ۷۵ درصد از هزینه‌های آن به صورت کمک‌های بین المللی بوده و یک شبه تمام شده است.»
میلیبند تأکید کرده است که در حال حاضر پولی برای پرداخت حقوق کارمندان وجود ندارد و برخی از معلمان و کارکنان شفاخانه‌ها از ماه آپریل سال گذشته میلادی، معاش نگرفته‌اند.
او تصریح کرده است که تحریم‌های امریکا بر فعالیت‌های تجارتی در افغانستان تأثیر گذشته است و همچنان می‌گذارد.
رییس کمیته بین‌المللی نجات با بیان این‌که با اعمال تحریم‌ها بحران نقدینه‌گی نیز به وجود آمده، افزوده است: «بنابر این، هیچ سرمایه‌ای پشتوانه سیستم بانکی ندارد. از این رو هیچ‌کس نمی‌تواند وام دهد یا برای واردات پرداخت کند. در نهایت هیچ تکنوکرات یا متخصصی در بانک مرکزی وجود ندارد. همه آنان رفته اند. همه این‌ها را می‌توان بدون ورود به موضوع به رسمیت‌شناختن حکومت کابل انجام داد.»
او تأکید کرده است که همه این فشارها با هم سبب انجماد اقتصادی می‌شود.
او کمک‌ها بشردوستانه را نیز راه‌حل این بحران ندانسته و تأکید کرده است که باید زیربنای اقتصادی تقویت شود.
گفتنی است که با تحولات سیاسی اخیر، شهروندان افغانستان با چالش جدی اقتصادی روبه‌رو شده‌اند.
در جریان این مدت، همه پروژه‌های اقتصادی متوقف شده که توقف چرخه اقتصادی زنده‌گی مردم را در پی داشته است.