به طناب دیگران اعتماد نکنیم

محمدداوود یوسفی- مدیر مسئول

در چهل سال گذشته، همواره دست به دامان غرب و شرق بودیم و بسااوقات اقتدار دینی و ملی خود را زیرپا کردیم، اما چه چیزی به‌دست آوردیم که امروز دوباره درِ خانه آنان را می‌زنیم و دست نیاز به‌سوی‌شان دراز کرده‌ایم تا دولت فعلی را به چالش بکشیم؟ به قول معروف: آزموده را آزمودن خطاست.

پس از هر نشستی که در داخل یا خارج از کشور با هدف کمک به ملت و دولت برگزار می‌شود، تیم‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای غرب طبق معمول دست به‌کار می‌شوند و تعدادی از افغان‌ها، خواسته یا ناخواسته سوار بر امواج رسانه‌ها می‌شوند و موج‌سواری می‌کنند تا از دل این نشست‌ها نتیجه دلخواه‌شان را به‌دست بیاورند و حقوق عموم ملت را پایمال کنند و از طرفی، مواضع امارت اسلامی را کم‌اهمیت و افراطی و بازنده میدان دیپلماسی جلوه دهند.
امارت اسلامی، در پنج ماه گذشته با تمام کاستی‌ها و مشکلاتی که بوده است، در میادین دیپلماسی و گفتمان موفق بوده است. اما آنچه در این شرایط حساس لازم است به آن توجه شود، “سیاست خارجی متوازن و هوشمندانه” است. اگرچه دستگاه دیپلماسی امارت اسلامی خوش درخشیده است و سفرهای مقام‌های بلندپایه امارت اسلامی به کشورهای همسایه و غربی و شرقی نشان از دیپلماسی فعال و متوازن آنان دارد، اما بازهم این فعالیت‌ها کافی نبوده است. نباید تنها به دیپلماسی رسمی اکتفا کرد، بلکه از سایر روش‌ها نظیر دیپلماسی عمومی، فرهنگی، اقتصادی، چندجانبه و غیره نیز بهره گرفت.

یکی از ابزار مهم دیگری که در این زمینه می‌توان از آن استفاده کرد، مهاجرین افغانی هستند که در کشورهای مختلف ساکن‌اند. می‌بایست گفتمان‌سازی بوسیله مهاجرینی که در کشورهای خارجی مورد اعتماد هستند، انجام پذیرد، تا ذهنیت مهاجرین و کشور میزبان تغییر کند.
به‌هرحال، در دیدارها و مذاکرات باید بده‌بستان‌هایی صورت گیرد تا موضوع مشکلات و بحران‌های افغانستان به سر انجامی برسد. بقول شاعر: در کشا قـــــــوس حوادث حکما را مثلی است
در جهان هر عملی موجب عکس العملی است.
اما باید توجه داشت که نباید دین و منافع ملی ما معامله شود. اگرچه ما اطمینان داریم این کار صورت نخواهد گرفت، اما تعدادی در داخل و خارج از کشور می‌خواهند به هر دلیلی که شده است زیاده‌خواهی خود را به مردم تحمیل کنند و کشور ما را دچار بحرانی بدتر کنند. نمی‌دانم تعدادی چرا خود را نماینده ملت می‌داند و ساز مخالفت‌شان همیشه کوک است و با هر دستوری که از طرف دولت کنونی صادر می‌شود مخالفت می‌کنند و تعدادی هم بقول معروف “آب ندیده موزه کشیده” هستند. لذا با توجه به آنچه در ادوار مختلف از حضور خارجی‌ها در کشور و دست به دامان‌شدن آنان تجربه کردیم و در نهایت کشور به قهقرای بی‌منتها رفته است، بردن مشکلات داخلی به خارج از کشور راه‌حل نیست، بلکه عامل این خواهد بود تا کشور باری دیگر محلی برای منازعات منطقوی و فرامنطقوی شود، بنابراین باید از چهل سال گذشته درس گرفت. امروز ما به وحدت داخلی نیاز داریم تا کشور را باهم از این بحران عبور دهیم.
دست در دست هم دهیم به مهر/ میهن خویش را کنیم آباد
یار و غمخوار یکدگر باشیم/ تا بمانیم خرم و آزاد.