یک تیر و دو نشان
نوشته: عبدالحکیم (عطایی)
در طول دو دهه این ملت در گروگان بود. گروگان‌گیری که برخی -البته قشر بی‌کاره و مفت‌خور- در آن سخت خوش بودند و چون جوجه کرگس چشم انتظار طعمه. درواقع ریزه‌خوار سفره مؤسسات شده و در منجلاب منت‌کشی‌شان اسیر گشته بودند. مؤسساتی که هرگز از برای خدا موش نگرفتند و هرگز مفکوره فقرزدایی در سر نداشتند و هرگز در پس اشتغال‌زایی نبودند و و هرگز سعی نکردند فقیری را از فقر نجات دهند و برعکس، همواره سعی کردند قشر فقیر، بی‌کاره و تنبل جامعه را در گرو خود بگیرند و قصه این گروگان‌گیری سر دراز دارد که مجال مستقلی می‌طلبد.
اما آنچه این روزها ناامیدها را امیدوار، تنبل‌ها را چابک، کسل‌ها را مستعد و به‌نوعی سفرها را چاق کرده است، پالیسی حکیمانه امارت اسلامی در توزیع کمک‌های مؤسسات است.
در این نوبت، مهم نیست کمک‌کننده کیست، لیکن نوع توزیع این کمک‌ها سخت درخور ستایش و شدیداً قابل تحسین و آفرین است.
این طرح از سوی هر کسی‌که مطرح شده است، فرد/گروه با تدبیر، آینده‌نگر و خیرخواه ملت بوده است/اند. به تعبیری، قدم نخست پایان گروگان‌گیری برداشته شده است؛ قدمی که ان‌شاءالله تعالی آخرین اثر گروگان‌گیری و نظام برده‌داری را ختم خواهد کرد.
در روزگاری با چشم سر دیدم که گدایانی با ماشین‌ها لوکسل و فیلدر و… در اماکن توزیع کمک‌های مؤسسات صف کشیده بودند و همان زمان از درون آتش گرفتم که چرا اینقدر بی‌غیرت و بی‌همت گشته‌اند؟ استغنا و عزت‌نفس‌شان کجا رفته است؟ چرا فرقی بین فقیر و پولدار گدا نیست؟ اصلا چرا وجدان، احساس و شعور انسانی مرده است؟!
ولی حالا سخت از این ایده خردمندانه خرسندم؛ طرحی که ملت ما را از بی‌کار به کار، از تنبلی به جدوجهد، از مفت‌خوری به تلاش و زحمت و از بی‌عزتی به عزت می‌رساند و حقیقتاً با یک تیر، دو نشان هدف خورده است. مراد همین طرح نو «سرک‌سازی» یا ترمیم سرک‌ها و پاک‌کاری جدول‌ها است که چندین فایده دارد:
۱. ایجاد شغل برای افراد زیادی که واقعاً از بی‌کاری رنج می‌بردند؛
۲. بازسازی و صاف‌کاری بسیاری از سرک‌ها؛
۳. جلوگیری از آلودگی‌های عارضی در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر؛
۴. جلوگیری از مشکلات احتمالی در فصل خزان و زمستان؛
۵. فراهم‌سازی زمینه آمدوشد آسان در سطح شهر و قریه‌ها؛
۶. توزیع کمک‌ها به مستحقان واقعی آن؛
۷. ایجاد روحیه وطن‌دوستی در ملت؛
۸. ایجاد احساس مسئولیت در قبال ملت و درک حقوق همسایه‌ها و هم‌شهری‌ها و سرانجام هم‌وطنان؛
۹. رهایی از بند بردگی و ذلت؛
و…
به امید روزی که دیگر کسی از فقر و بی‌کاری رنج نبرد و فرقی بین فقرا و گدایان پولدار مشخص شود تا در توزیع و تقسیم صدقات و خیرات و کمک‌های مؤسسات، سهم فقرا و مساکین غارت نشود.
همچنین امید می‌رود که با چنین ایده‌ها و طرح‌هایی روزبه‌روز چند گام بیشتر به آبادانی و ساخت وطن خود نزدیک و نزدیک‌تر شویم.