دولت افغانستان پلیس اینترپل نیست
محمد داود اسحاق‌زهی «یوسفی»
پس از خروج اشغالگران از افغانستان، بسیاری از تحلیلگران معتقد بودند که این گروه در افغانستان قوّت خواهد گرفت و اگر باعث فروپاشی امارت اسلامی نشود، حداقل افغانستان را به پایگاه امن خود تبدیل خواهد کرد و از اینجا، کشورهای دیگر را مورد هدف قرار خواهد داد. این نظریه پس از 26 آگست 2021 با حمله به میدان هوایی بین‌المللی کابل، تنها 11 روز بعد از سقوط این شهر به‌دست مجاهدینِ امارت اسلامی، قوّت گرفت و بر سر زبان‌ها افتاد. پس از آن، بیش از 260 حملۀ تروریستی توسط شاخۀ خراسانِ این گروه در ولایت‌های مختلفِ افغانستان صورت گرفت. انجام این حجم از حملات حکایت از حضور قوّی و هدفمند داعش در اين کشور داشت. در مقابل، امارت اسلامی افغانستان با ارادۀ قوی و جدیّت تمام پیگر این مسئله شد و مبارزۀ نظامی با داعش، محور اصلی استراتژی امارت اسلامی در مواجه با هراس‌افکنان قرار گرفت؛ امارت اسلامی از آغاز حاکمیّتش در افغانستان همواره در پی مهارکردن و سرکوب‌نمودن داعش بود و به‌طور مستمر در ولایت‌های مختلف ازجملۀ کابل، ننگرهار، کندز، تخار، بلخ، نیمروز و هرات عملیات‌های نظامی انجام داد.
امروز پس از گذشت پیش دوسال از حاکمیّت امارت اسلامی در افغانستان، فعالیت‌های این گروه به‌طور چشم‌گیری کاهش یافته و بسیار کم شده است.
نمایندۀ آمریکا در امور افغانستان هم به این مهم اذعان کرده است؛ تام ویست هنگام صحبت در مرکز مطالعات ستمسون گفت: «امارت اسلامی در دو سال گذشته هشت فرماندۀ گروه شاخۀ خراسانِ داعش را کشته و توانسته است که میزان نیروی مقابله‌گری این گروه را پایین بیاورد. همچنین امارت اسلامی در برابر آنان موفق عمل کرده و توانایی‌شان را به‌طور چشمگیر کاهش داده است.»
این عملکرد نشانهٔ عزم جدی مسئولان امارت اسلامی در زمینۀ مبارزه با هراس‌افکنان است؛ بنابراین، دولت افغانستان در عمل‌کردن به هر آنچه تا به‌حال گفته پایبند بوده است؛ هرچند برخی از کشورهای همسایه مدعی هستند که مخالفانشان در افغانستان پناهگاه دارند و از آنجا عملیات‌هایی را علیه آنان انجام می‌دهند، اما برای اثبات این ادعایشان تا به‌حال هیچ‌گونه مدرکی ارائه نکرده‌اند. این‌گونه به‌نظر می‌رسد که می‌خواهند با طرح این ادعاها امتیاز مثبت کسب کنند که خلاف عرف همسایگی و حسن همجواری است.
از طرفی، بسیاری از مردمان افغانستان سالیان دراز با فقر مطلق مواجه بوده‌اند؛ ازاین‌رو، به‌ناچار به کشت و برداشت مواد مخدر روی آورده بودند.
رهبر امارت اسلامی با اینکه می‌دانستند مردم از روی فقر دست به کشت این محصول نامیمون زده‌اند؛ بازهم به‌خاطر دفع مضرّات آن و اثبات اینکه کشور افغانستان تهدیدی برای جهانیان محسوب نمی‌شود، دستور منع کشت و فروش آن را صادر کردند و در پی این دستور، وزارت داخله و سایر ارگان‌های مربوطه در راستای اجرای این فرمان رهبری از هیچ تلاشی دریغ نورزیدند.
این حرکت امارت اسلامی باعث شد که میزان کشت و تولید مواد مخدر به صفر برسد. چندی پیش سخنگوی امارت اسلامی، ذبیح‌الله مجاهد دراین‌باره گفت: «در یک سال گذشته معینیّت مبارزه علیه مواد مخدر و وزارت داخله در این راستا عملکرد بسیار جدی از خود نشان داده است، تا جایی که اکنون ما می‌توانیم بگوییم که افغانستان از لحاظ کشت کوکنار و چرس پاک شده و کشت و داشت و برداشت آن در افغانستان ممنوع گردیده است.»
حتی سازمان ملل نیز به این عملکرد موفقیت‌آمیز اعتراف کرده است؛ بخش پیکار با جرایم و مواد مخدرِ سازمان ملل متحد از کاهش چشمگیر کشت مواد مخدر در افغانستان خبر داده است. این نهاد سازمان ملل متحد در تازه‌ترین گزارشش می‌گوید: «کشت مواد مخدر در افغانستان در مقایسه با سال گذشتۀ میلادی بیش از ۹۰ درصد کاهش یافته است.»
ازهمین‌رو، هر دو مورد، یعنی مبارزه با مواد مخدر و قاچاق آن و مبازره با گروهک تروریستی داعش؛ تنها مبارزه‌ای برای تأمین امنیت افغانستان نیست، بلکه جهان نیز از دستاوردهای مثبت آن بهره‌مند خواهد شد؛ باوجوداین، بازهم رهبران جهانی به دولت افغانستان فشار می‌آورند و مسائلی را مطرح می‌کنند که اصولاً درست نمی‌باشد و وجود خارجی ندارد؛ این در حالی است که خودِ رهبران دنیا از برخورد و مقابله با این مسئله شانه خالی می‌کنند و انتظار توقع‌آمیزی از مسئولان کشور افغانستان دارند تا بسان پلیس انتیرپل و حتی بالاتر از آن، با مجرمان و جرائم برخورد نمایند؛ انتظاراتی که خارج از عرف و قوانین بین‌المللی است. از طرفی، جالب این است که توسط دستگاه‌های تبلیغاتی خودشان افغانستان را خطری برای جهان معرفی می‌کنند. جامعۀ جهانی برای حل‌وفصل مسائل بین‌المللی از قبیل تهدیدها، حل‌وفصل مسئله تروریست‌ها، قاچاق مواد مخدر و … باید با افغانستان همکاری کند، نه اینکه آن را متهم نماید.
در افغانستان کشت و تولید مواد مخدر ممنوع شده است، اما جامعۀ جهانی هیچ نوع کمکی به مردم نکرده است تا جایگزین مناسبی برای کشت داشته باشند. اتهام‌زدن به دیگران و بر‌پاکردن جنگ رسانه‌ای راه به جایی نمی‌برد.
جوامع غربی بیش از اینکه به فکر حل مشکل باشند، تنها به منافع خودشان فکر می‌کنند و برای رسیدن به این هدف نیازمند تبلیغات رسانه‌ای هستند؛ ازهمین‌رو، رویکرد صادقانه‌ای با دولت و ملت افغانستان ندارند. دولت و ملت افغانستان پلیس اینترپل نیست که مسئول مبارزه با مجرمان بین‌المللی و برقرارکردن امنیت عمومیِ کشورهای عضو سازمان ملل باشند.